Utraciły słowa dawną moc, uczę się od nowa dzień i noc.
(Edward Hulewicz - Zgubiłem się po drodze)

Hades:
Zdejmij mundur, ale broni nie oddawaj wrogom.
Najbardziej rani słowo, mam ich parę ze sobą.
I rzucam tym, to wraca, gdy
Po 10 latach praca przynosi efekty.
Nie oznacza braku marzeń, brak perspektyw.
Nie wybaczam sobie porażek, to moje błędy.
Słowa, to tatuaże. Czarny tusz we krwi.
Po pewnym czasie zawsze stanie się niebieski.
Nadal niepotrzebny mi świat nowoczesny,
Gdzie nikt z was nie rozumie słów. Co bez nich?
Łatwizna, można na nią pójść od ręki.
Nie korzystam z takich promocji, dzięki.
Nie kwestionuj potęgi słowa,
Nie próbuj traktować poezji jak towar.
Słów nie pokonasz, nie zabijesz tych liter.
Jeśli zdepczesz mi mózg, będą żyły swym życiem.

Utraciły słowa dawną moc, uczę się od nowa dzień i noc.

Noce i dni kładę słowa na bit,
To owoce chwil, które przeżywałem wczoraj i dziś.
Żadnej z nich nie żałowałem w ogóle nic, a nic.
Jeden czas, jeden rytm, jeden jego syn.
Hades Had, to nie mit, w dłoni mam dynamit.
Puszczam psa, szarpie smycz, życzę mu bon apetit.
To te słowa, które gryzą do krwi i do mięsa,
Wbijam swoje kły w underground.
My nie dajemy reklam w przerwach.
Moje słowa mogą bez nich przetrwać, przysięgam.
To dopiero przedsmak tego, co napiszę.
10 lat wstecz zaczynałem z pustym zeszytem.
Puść tą płytę u siebie na osiedlu.
Na życie zmień taktykę, gdy twoje nie ma sensu.
Nie bój się przeszkód, dotrzymuj słowa,
Inaczej nikt Cię nie będzie szanował.

Utraciły słowa dawną moc, uczę się od nowa dzień i noc.