Pod lasem ptaki idą,
gdzie owoce gniją
tam życia szukają,

Ni to stare,
ni młode,
na wieczność polują.

Liście się szamoczą
choć zbutwiałe,
ciężkie idą ptaki.

Idą ptaki polami,
życia przedłużaniem
żywot wypełniają.

Nocą i dniem,
orać pod nienawiść
maszerują dumne ptaki.


Ptaki polecą,
ptaki polecą,
kiedy szpony sobie
rozdziobią,
zagryzą,
zjedzą.
Raz
i daleko,
raz i wysoko.
Najdalej, najwyżej,
najszybciej
jak tylko mogą, ptaki polecą.