Wszystko co kwitnie-to jego dłoń
Ogrom istnienia i udręczone sny.

Wszystko co gnije-to jego dłoń
Maksimum strachu, płomienie świec.

Gesty i twarze-odkryta skroń
Minusy wojny, oczyszczenia głos.

Salwy rozkoszy-to nasza broń
Pochylaj czoło lub przyłóż rękę doń.

Wiatr rozwiewa proch
Kiedy księżyc razi wzrok
Cmentarz wpada w mrok
By obudzić skryte zło

Zagubione dusze klęczą przed ołtarzem naszych męk
Opuszczone ciała gniją przed zwierciadłem

Piekłem będę ci!

Fizyczność szału i pokarm dusz
Ogrom istnienia i udręczone sny.

Kanony wiary-złamany sąd
Maksimum strachu, płomienie świec.

Gesty i twarze-to nasza broń
Minusy wojny, oczyszczenia głos.

Salwy rozkoszy-odkryta skroń
Pochylaj czoło lub przyłóż rękę doń.