CW sanaA7torium się pozDmnali,
jedniG7 wielcy inniC mali.
SąA7 tutaj inżynieDmrowie,
towaG7rzystwo co sięC zowie
PrzyjeA7chały tu paDmniusie,
odG7 ucha do uchaC uśmiech
i paA7nowie choć pacDmjenci,
bardzoG7 wszyscy uśmiecChnięci.

FKuracjuszki, kuracjusze!
Nie potrzeba byćC geniuszem
by oznajmić fakt nieD7 nowy:
"KuracG7jusz musi byćC zdrowy!".

Dziś wieczorem radość wielka
bo i skapnie się kropelka,
lek to dobry na chorobę
rozłoży każdą wątrobę.
Przy stoliku siedzi para,
on jest młody, ona stara;
nie ważny jest wiek partnera,
lecz pozycja i kariera.

Kuracjuszki, kuracjusze...

Patrzą sobie pięknie w oczy
chociaż są zupełnie obcy.
Choroba ich opuściła
i wstąpiła nowa siła.
W rogu sali, w dymu kłębach
siedzi o złych gębach,
pewnie wszyscy już to wiecie,
że małżeństwo jest to przecie.

Kuracjuszki, kuracjusze...