Jej dom był różowy
Wśród drzew na wzgórzu stał
Każdy znał ją dobrze
W tym małym mieście
Żyła nieporządnie
Wabiąc pod skrzydła swe
Spragnionych czułych słów
Zdrajców swych żon

Miała tyle lat co ja
Złote włosy jasną twarz
W prawdę nie chciał wierzyć nikt
W lawendową krzyku woń
Jedno grzeszne życie jej
Miało winę z miejskich ciał
I sumienia uśpić szept
Jedno grzeszne życie jej

Aż kres dni jej nastał
I przyszli pod jej dom
W pięści zacisnęły się
Dłonie co pieściły ją

Miała tyle lat co ja…