Pamiętam tamten dzień
był szary, gęstą mgłą
Ten wczesny ranek zmęczony walką
o nieistotną rzecz
Pod ścianą pełną szkła
rozbite w szale złym
Nie umiem mysleć ciągle słyszę
Jak trzasnęły drzwi

Straciłam czas dany mi,
by Ci powiedzieć szczerze tak
Nie potrafię żyć jak żyłam wciąż
Nie wyobrażam sobie zimnych dni
Nie umiem czekać w domu twym
Wiedząc, że nigdy już nie przyjdziesz tu

Twój ostatni dzień
przyszedł nagle tak
Wyszedłeś by w szumie drzew
Spokojnie odpowiedzieć sobie
Włożyłam szybko płaszcz
Wiał ostry, silny wiatr
Powiedział mi, że spotkał śmierć
Szeptała imię twe w ten mglisty dzień

Straciłam czas dany mi,
by Ci powiedzieć szczerze tak
Nie potrafię żyć jak żyłam wciąż
Nie wyobrażam sobie zimnych dni
Nie umiem czekać w domu twym
Wiedząc że nigdy już nie przyjdziesz tu....