słowa: Ewelina Marciniak


Nie chce wiedzieć kto
miał ostatnie słowo
Nie wiem o co szło
miedzy mną a Toba
Nie wiem po co był
ten dziecinny teatr:
Kilka ładnych chwil?
ładnych jak cholera

Nikt nie został sam,
nikt nie trzasnął drzwiami
Świat jest taki sam ?
jaki był przed nami
Nawet anioł stróż
drzemie tak jak drzemał
Było? nie ma już?
Tylko czego nie ma?

Nie ma deszczu, co
nagle spadł jak z nieba
Nie pamiętam kto,
Mówił, że nam trzeba
Kilku prostych słów?
Może były po coś
Nagły serca nów ?
Co z nim teraz począć?

Tak to bywa, gdy
w marionetki rękach
Składasz własne sny,
myślisz ? nie jest święta
Czytasz z niej ? jak z kart ?
Właśnie w takiej chwili
Człowiek, bóg i czart ?
muszą się pomylić.