słowa: Ewelina Marciniak


Boje się w nocy szeptu ścian
Szczerości - z lustrem sam na sam
Gdy myśli krążą tam gdzie chcą
Gdy jeszcze tobą pachnie dom

Boje się niedomkniętych drzwi
Dotyku ust, koloru krwi
Słów co nie znaczą tak, lub nie
I siebie? siebie boje się

Boje się strachu co w nas tkwi
Z dzieciństwa snu, bo wciąż się śni
Chwil, w których czuje się jak widz:
Patrzę ?i nie rozumiem nic

Klucza do cudzych w oknie krat
Świata z napisem ?oto świat?
Ciszy tłukącej się po dnie
I siebie? siebie boję się.

I nawet jeśli wiem jak jest
Używam gestu bo to gest
W podłogę wbijam cienia ślad
Jak dziecko składam domek z kart

Nie wiem kim jestem? a kim nie?
To moja przestrzeń, tutaj tkwię
Bo mimo lat i mimo zmian?
Boje się w nocy szeptu ścian