to było w zeszły piątek
oni wtedy śmiali się, śmiali
ich mundury śmierdziały pogonią
jakby wiedzieli, że mogą nas zamknąć
nam nie było jednak do śmiechu
nie obudziliśmy się w porę nad ranem
gdy otworzyli drzwi tego wagonu
ich twarze świeciły jaśniej niż słońce
to był nasz trzydziesty dzień
myśleliśmy, że szkoła i matki zapomniały
zresztą na tej wsi niedaleko Bostonu
czas i tak nabija wszystkich w butelkę
mieliśmy jeszcze trochę jedzenia
full obcykanych sposobów na gliny
nauczyliśmy się wskakiwać do pociągów
i rozpoznawać dobrych wśród złych
chcieliśmy spojrzeć na zachodnie wybrzeże
i wtedy właśnie przyszedł ten piątek
wydawało mi się, że wiatr przestał śpiewać
a księżyc i słońce znowu zajęły się sobą