Mam AIDS
Rzygam krwią
Moja skóra nie jest nawet ochroną
Żebrzę o nowy dzień
by stary
zamknął mnie
w trumnie rozpaczy

Produkuję pół kilo nawozu dziennie
50 dag zarazy
Jeszcze trochę
Jeszcze łaknę wszystkiego
i wszystko łaknie mnie
a i tak stoję
na straży swojej śmierci

Mam AIDS
i rzygam krwią
Oto poezja
kładę się na chodniku
przykrywam błotem i nocą
Sen odprowadza mnie
do izby wytrzeźwień

Mam AIDS
i rzygam krwią
Oprócz dzienników i porannych gazet
Świat nie ma dla mnie miejsca