Gdy na niebie pierwsza gwiazdka,
albo świeczka, jej namiastka,
rzuci blask,
wtedy wszyscy stają w koło,
światło w oczach, jasne czoło,
bo opłatek, Bóg i miłość
są pośród nas.

Wielka czułość i życzenia,
skryta łezka ze wzruszenia, zawsze tak.
Potem barszczyk, w barszczu uszka,
ryby, grzyby i kapusta,
na makiełki, na kolędy
przyjdzie czas.

A po wigilii, a po kolędzie,
gdy gloria w niebie,
a pokój tu,
dom nasz odwiedza gwiazdor z darami,
jak echo marzeń
z dziecięcych snów.