(Em F# B7 Em )

Babie lAmato wolno płynie przez jesienny pEmark,
z dala ktAmoś na mandolinie kD7ołysankę gGra.
ChoEmdźmy, mAmiły, pod nasz stary dąEmb.
Jakże kAmocham ciepło twoich rEmąk.
Pomyśl, F7ile to już lat idB7ziemy przez ten śwEiat.


Spostrzegłam dzisiaj pB7ierwszy siwy włos na twojej skrEoni
i muszę wyznać, F#m7że ten widok wzrB7uszył mnie ogrEomnie
Mam przecież w oczach dzG#7 ień, gdy pierwszy raz ujrzałam cAiebie.
PaB0miętam ka[-]żdEe słowo, każdB7y uśmiech twój.E 


Czas nie ostudzi lB7udzkich serc, gdy mocna miłość pEłonie.
Całuję pierwszy sF#m7iwy włos, co bB7łysnął na twej skEroni.
Tak piękną mamy jG#7 esień, miły, cichą i pogAodną.
SpóB0jrz, jak babieEgo lata płyB7nie srebrna niEć.[B7-e]    


Jak obłAmoki dwa łabędzie przecinają stEmaw.
Człowiek zAmawsze wracać będzie D7do lirycznych sprGaw.
ChoEmdźmy, jAmuż się kryje słońca blEmask.
W domu cAmisza oczekuje nEmas.

F7 B7 E ref. i finale B7-E
Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat.


B Dm Cm Emb Em A#m Em A#m Em A#m Gm Am Gm Am Gm Dm
B Dm Cm Emb Em A#m Em A#m Em A#m Gm Am Gm Am Gm Dm
Gm Dm Cm G G G G G B Gm Dm Cm G G G G G B
G G G B Gm Dm Cm Emb Em A#m Em A#m Dm Cm Cm B B A G

Babie Cmlato wolno płynie przez jesienny Gmpark,
z dala kCmtoś na mandolinie kołyF7sankę gBra.
ChG7odźmy, mCmiły, pod nasz stary dGmąb.
Jakże koCmcham ciepło twoich rGmąk.
Pomyśl, G#7 ile to już lat idziemy przD7ez ten śwGiat.


Spostrzegłam dzisiaj D7pierwszy siwy włos na twojej skGroni
i widzisz, miły, przeAm7d wzruszeniem truD7dno się obroGnić.
Mam przecież w oczach dzB7ień, gdy pierwszy raz ujrzałam Cciebie.
Pamiętam kGażde słowo, D7każdy uśmiech twGój.

Czas nie ostudzi lD7udzkich serc, gdy mocna miłość płGonie.
Całuję pierwszy Am7siwy włos, co D7zalśnił na twej skrGoni.
Tak piękną mamy jB7esień, miły, cichą i pogCodną.
SpC#0 ójrz, jak babiegGo lata płyniD7e srebrna nićG. [D7-g]    


Jak obłCmoki dwa łabędzie przecinają sGmtaw.
Człowiek zCmawsze wracać będzie F7do lirycznych spBraw.
ChG7odźmy, jCmuż się kryje słońca bGmlask.
W domu cCmisza oczekuje nGmas.
G#7 D7 G ref. i finale D7-G
Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat.


(w tonacji d-mol):


Babie lDmato wolno płynie przez jesienny pAmark,
z dala ktoDmś na mandolinie G7kołysankę gCra.
ChoA7dźmy, mDmiły, pod nasz stary dAmąb.
Jakże koDmcham ciepło twoich rAmąk.
Pomyśl, A#7 ile to już lat idzE7iemy przez ten śwAiat.


Spostrzegłam dzisiaj pE7ierwszy siwy włos na twojej skAroni
i widzisz, miły, przeBm7d wzruszeniem truE7dno się obroAnić.
Mam przecież w oczach dC#7 zień, gdy pierwszy raz ujrzałam cDiebie.
PaD#0 miętam każdAe słowo, każdE7y uśmiech twój. A 


Czas nie ostudzi lE7udzkich serc, gdy mocna miłość pAłonie.
Całuję pierwszy Bm7siwy włos, co zE7alśnił na twej skrAoni.
Tak piękną mamy jC#7 esień, miły, cichą i pogoDdną.
SpD#0 ójrz, jak babiegAo lata płyniE7e srebrna nić. A  [E7-a]    


Jak obDmłoki dwa łabędzie przecinają sAmtaw.
Człowiek zDmawsze wracać będzie dG7o lirycznych sprCaw.
ChA7odźmy, juDmż się kryje słońca blAmask.
W domu cDmisza oczekują nAmas.
A#7 E7 A ref. i finale E7-A
Pomyśl, ile to już lat idziemy przez ten świat.