Teraz, gdy koniec jest już blisko
muszę stawić czoła ostatniej odsłonie
przyjacielu, powiem to szczerze
przytoczę argumenty, których jestem pewien.

Żyłem pełnią życia
próbowałem wszystkich możliwych rzeczy.
I powiem więcej,
robiłem to tak, jak ja chciałem.

Żałować? Kilka razy mi się zdarzyło
ale tak mało, że nie warto wspominać
Robiłem to, co do mnie należało
i przejrzałem to wszystko, bez wyjątku.

Planowałem każdą obraną drogę
każdy ostrożny krok, nawet ten mało ważny
I powiem więcej,
robiłem to po swojemu.

Były momenty, na pewno wiesz o tym
że rzucałem się z motyką na słońce
ale nawet, gdy pojawiało się zwątpienie
umiałem sprostać temu zadaniu
stawiłem temu czoło, wytrwałem
a wszystko to tak, jak ja chciałem.

Kochałem, śmiałem się, płakałem
miałem upadki, poczucie przegranej,
ale teraz, gdy łzy obeschły,
widzę to takim zabawnym.
Pomyśleć, że to wszystko robiłem
mogę powiedzieć, może nieskromnie
nie byłbym sobą
Zrobiłem to po swojemu.

Ponieważ czym jest człowiek, co posiada
jeżeli nie siebie samego? jeżeli nie może
mówić słów, które szczerze czuje
zamiast słów osoby pokonanej.
Historia pokazuje, ja zwyciężyłem
i zrobiłem to na swój sposób.