Odwróć się, co cię gna
W chłodny mrok, w smutek dnia, w nocy cień?
Ze mną bądź, podnieś dzban,
Który się rozbił nam w tamtą noc!
Powiedz mi, po co te słone łzy,
Jeśli chcę z tobą być?
Odwróć się, nie idź tam, zostań tu,
W cieple snu, obok mnie!

Co każe ptakom wracać do tych stron,
Gdzie gniazda ich rozsypał zimny wiatr?
Co każe kwiatom kwitnąć wśród tych łąk,
Na które luty siwym śniegiem padł?
Co każe świtom budzić dzień ze snu,
Gdzie niebo traci srebro swoich gwiazd?
Co każe nam spotykać się tam znów,
Gdzie miłość była tylko jeden raz?

Płomień zgasł, opadł cień,
Nie ma nas tam, gdzie świat śmieje się.
Milknie park, cichnie pieśń,
Ale wstań, zbity dzban w dłonie weź!
Wróćmy znów do tych miejsc, do tych słów,
Aby im nadać sens.
Znajdźmy ślad dni bez trosk, wspólnych lat,
Które skradł nam zły los!

[2x:]
Co każe ptakom wracać do tych stron,
Gdzie gniazda ich rozsypał zimny wiatr?
Co każe kwiatom kwitnąć wśród tych łąk,
Na które luty siwym śniegiem padł?
Co każe świtom budzić dzień ze snu,
Gdzie niebo traci srebro swoich gwiazd?
Co każe nam spotykać się tam znów,
Gdzie miłość była tylko jeden raz?

Co każe ptakom wracać do tych stron,
Gdzie gniazda ich rozsypał zimny wiatr?
Co każe kwiatom kwitnąć wśród tych łąk,
Na które luty siwym śniegiem padł?...