wstęp
Dm G C F
Dm E F E

AmGdy serca roztrzęsiony werbel
Dyktował tempo do odwroGtów
U drzwi spotykał świętą HFelgę
Co była święta, tak jak sEpokój.
AmI tak naiwna, jak to ciele
Pokorne w laskach i niełasGkach
Lecz nie potrzeba było wieFle
By znów pozwolił się ugłEaskać.

refren
DmWybacz kochana -G mówił on
CTo serce ciągnie mFnie do kraju
DmGdzie się dziewczynie mówi:E won!
FWprost bezprzykładnie ją Ekochając.

I cały jednym był wspomnieniem
Ogarkiem świecy, która jaśniej
Płonie, ostatnie łowiąc cienie
By je spamiętać, zanim zgaśnie.
I przyszłość słona, jak obelga
Otwarła obcej mowy brewiarz
I nie zagrzała tronu Helga
Wśród jego duszy bezkrólewia.

Wybacz kochana - mówił on
To serce ciągnie mnie do kraju
Gdzie się dziewczynie mówi: won!
Wprost bezprzykładnie ją kochając.

A potem los miedziaki zgarnął
Te marność ponad marnościami
I cicho pękło ludzkie ziarno
W kosmosu żarnach nieprzebranych
A Heldze został w obcej mowie
Na noce, co się bardzo dłużą
Ten list z którego się nie dowie
Czy cierniem była mu, czy różą?

Wybacz kochana - pisał on
Jak widzisz, byłem z tego kraju
Gdzie się dziewczynie mówi: won!
Wprost bezprzykładnie ją kochając