AIść, ciągle iść w stronę Esłońca.
W stronę F#msłońca aż po Dhoryzontu Akres.  D  E 
AIść, ciągle iść tak bez Ekońca,
Witać F#mjeden przebuDdzony właśnie Adzień.  D  E 
C# Wciąż witaćF#m go jak naDdziei dobry Aznak.
C# Z ufnościąF#m tą z jaką Dpierwszą jasność B7odśpiewuje Eptak.E7  

Iść, ciągle być w tej podróży,
Którą ludzie prozaicznie życiem zwą.
Iść, ciągle iść jak najdłużej,
Za plecami mieć nadciągającą noc.
Z najprostszych słów swój poranny składać wiersz.
W kolorach dwóch raz zobaczyć to co niewidzialne jest.

Iść, ciągle iść, trafiać celnie
W zawianej piaskiem prawdy ślad

Być, sobą być niepodzielnie
Oczami dziecka mierzyć świat
Iść, ciągle iść w stronę słońca
W stronę słońca, aż po horyzontu kres