Otaczają nas ludzie
porażeni złością,
tworzą fronty, granice,
odbierają wiarę nie zważając na krzyk.
Kierując kroki między nich
budzisz szary, duszny pył,
on ukrywa oczy, dławi oddech,
pozwala błądzić, mylić drogę.

Niewidoczny duszny pył,
Niewidoczny duszny pył.

Otaczają nas ludzie
upojeni miłością,
obdarowują ciepłem,
którego wokół brak.
Powtarzają zaklęcia, które mają być
ich zamkiem i łodzią,
ukrywać, chronić
niezmiennie tak.

Każdy ogień zdusi ten wiatr.
Każdy płomień podtrzyma ten wiatr.
Każdą iskrę rozniesie ten wiatr.
Każdy płomień podtrzyma ten wiatr.

Otaczają nas ludzie
porażeni niemocą,
uśpieni lękiem w ciszy
zamiera ich czas.
Ziarna piasku jak
skalne kamienie
są nieprzebytą przeszkodą,
jak bagienna mgła.

Każdy kształt zaciera cień,
Każdy ruch zamiera w sen.

Otaczają nas ludzie
porażeni złością.
Otaczają nas ludzie
upojeni miłością.
Otaczają nas ludzie
porażeni niemocą.
Otaczają nas ludzie