D Bm A G D Bm A G D
Bywa, że za chmurą F#moceanu
Emznikną przyjaciele,G tak się często Adzieje D 
Ale jeśli żyją w TwejF#m pamięci,
Emnie potrzeba więcej,A bo tam żyje serce
WłaśniGe tam, niDedaleko,
biały EmświtA  nas obGudzDi.
Do tychG tras, do tycDh ludzi
z dawnych Emlat powrAacamy.

GWszystkim, którzy Ao nas pamięDtają,
Gposyłamy Akwiaty z naszych Ddrzew.
GNiech się płomień Anaszych kwiatów Bmzawsze Dpali,
Gjak się pali Aten serdeczny śDpiew.
GWszystkim, którzy Ao nas pamięDtają,
Gdziękujemy z gAłębi naszych Ddusz.
GHej, wędrowcze! F#mTy nas wołaj z ciBmemnej Gdali
Emi z muzyczki Anaszej sobie Gwróż. A 

Każdy miewa przerwy w życiorysie,               D F#m
znika jak zaklęty, bierze złe zakręty.          Em G A D
Ale nawet jeśli długo milczy,                   F#m
to godziny liczy: marzec, grudzień, styczeń…    Em G A D
Właśnie tam, niedaleko,                         G D
nowy świt nas obudzi.                           Em A G D
Do tych tras, do tych ludzi                     G D
z dawnych lat powracamy.                        Em A

Wszystkim, którzy o nas pamiętają,              G A D
posyłamy kwiaty z naszych drzew.                G A D
Niech się płomień naszych kwiatów zawsze pali,  G A Bm D
jak się pali ten serdeczny śpiew.               G A D
Wszystkim, którzy o nas pamiętają,              G A D
dziękujemy z głębi naszych dusz.                G A D
Hej, wędrowcze! Ty nas wołaj z ciemnej dali     G F#m Bm G
i z muzyczki naszej sobie wróż.                 Em A G A

Hej, wędrowcze! Ty nas wołaj z ciemnej dali     G F#m Bm G
i z muzyczki naszej sobie wróż.                 Em A G C G D