To już trzecia noc, gdy nie podszedł nikt
Żeby kląć już nawet sił brak
Zimne dłonie rozgrzeje już tylko brzęk monet
Choć masz dwadzieścia pięć lat
Żyły wyją z głodu jak rury w starym domu
I już miałaś upaść gdy
Przeszedł obok ukochany, do niedawna ten jedyny
Nie poznając że to Ty
California, to Ty - California!
Jakby wczoraj tamten balet, przyjaciele
To On wam dał spróbować pierwszy raz
Potem z górki, dziś z lustra straszy
Spod szminki wydobyta- obca, nie Twoja twarz
Klęcząc wśród okruchów marzeń zawołałaś:
To nie tak miało być!
Poszła lampa, w tej ciemności nie wiedziałaś
Czy to płynie krew czy łzy
California, to Ty - California!
Noc od dnia różni to, że nie widać sufitu
O uczucia już właściwie nie pytaj
Gdy przechodzisz przez szereg ciał bez imion
To nie przeszkadza, tego właściwie nie ma
Pozostał głód, już tylko głód. . .
Głód tęsknotę zjadł, głód zabił nawet wstyd
Wciąż pamiętasz, mówił: California- nie bój się nic!
Ciało traciło czucie, traciły kolor sny
Jedno pamiętasz, mówił: California- nie bój się nic!
Znowu przeszedł, pękło w Tobie coś ostatni już raz
Potem wokół gęstniał tłum, on leżał cicho tak
I nie widział nikt co trzymałaś w dłoni
I nie widział nikt jak poszłaś w drugą stronę...
Mówił: nie bój, nie bój się nic! California!