Gdy wiosenną nocą na ruiny
Spłynie księżycowy blask
Z gruzów swych jak zjawa
Wstaje znów Warszawa
Chowa się spłoszony czas

I przez krótkie nocy tej godziny
Do zgaśnięcia pierwszych gwiazd
W całej swojej krasie
... (?) zda się
Najpiękniejsza z wszystkich, wszystkich miast

Piosenko dawna, na wpół zapomniana
Melodia twoja gdzieś w głębi serca śpi
Lecz gdy cię zbudzić, tak bolisz jak rana
Serdeczna piosnko mych niepowrotnych dni

Dziwny dreszcz za domem dom przebiega
Stają domy wzdłuż i wszerz
Kościół Zbawiciela
W niebo znów wystrzela
Modlitewną pieśnią wież

Dzwoni srebrnie ratuszowy zegar
Dawno już umarły czas
Placem Teatralnym
Mocny, tryumfalny
Idzie piękny sen, co odżył w nas

Piosenko dawna, ulotne twe dźwięki
Świt bezlitosny już im zadaje kłam
Dożyją inni piękniejszej piosenki
Lecz serdeczniejszej nie przeżyć nigdy nam