Otwórz, dziewczyno, na oścież okienko
i wyjrzyj z okienka w dół.
Będę ci inną, prawdziwszą piosenką
piosenkę prawdziwą snuł.

Jak młode Stare Miasto,
jak młody Nowy Świat,
jak świateł w Wiśle jasność,
jak uśmiech naszych lat,
jak murarz szorstką ręką
potrafi cegłę kłaść,
taką piosenkę prawdziwą,
młodą, żywą,
taką piosenkę prawdziwą
chcę ci dać.

Różą ceglastą zakwitnie nam miasto,
domami, kwiatami w krąg.
Dzwonki tramwajów wesoło śpiewają
o trudzie murarskich rąk.

Jak młode Stare Miasto,
jak młody Nowy Świat,
jak świateł w Wiśle jasność,
jak uśmiech naszych lat,
jak murarz szorstką ręką
potrafi cegłę kłaść,
taką piosenkę prawdziwą,
młodą, żywą,
taką piosenkę prawdziwą
chcę ci dać.

Taką piosenkę prawdziwą,
młodą, żywą,
taką piosenkę prawdziwą
chcę ci dać.