1.Był taki cAmzas, gdy nikt z ziemi Dnie zebrał zbóżDm 
I ptak żaden nAmie szukał już miejFsca dla swych gnB7iazd.E7  
Byt taki czAmas, kiedy oczom zaDbrakło łez Dm 
I nie pytał Amnikt, jak to jestF, B7tylko ściskał Ampas

FI wisów szczęk grał do Dtańca, Gdo tańca grał,
BI pryskał lęk, stawkę każdy znaEł
I w taki czas przyszło wygrać nam stawkę swą,
Stawkę większą niż życie, co się przydarza raz.

2.Był taki czas, jak daleki dziewczyny śpiew,
Jak znad rzeki szum cichy drzew, odmieniony czas.
Aż przyszedł czas, gdy zaciążył ziemi tan zbóż
I ptak zdążył odnaleźć już miejsce dla swych gniazd ...

I trwa ten czas, lecz z nim razem każdego dnia
Wciąż pamięć w nas niezgojona trwa
O tamtych dniach, kiedy każdy znał stawkę swą,
Stawkę większą niż życie, co się przydarza raz.