ProwaEdzę wielki wóz leniwie prując mrok,E9  
Po smugach świAatła gnam, serce wali jak młotA6. 
Nie zatrzymuEję się nigdzie, po głowie chodzi mi stalE9e,
By jak najszyAbciej już w twych objęcA6iach się znaleźEć.   E9   A  A6  


Mój przyjaciel zeszłej nocy szczęśliwie został tatą,
Gdy mówił, z jego głosu biło jasne światło,
Piękno nieba, i rzek, i tych leśnych sosen
I szafy grającej na trzydziestej dziewiątej.
Dociskam gaz do dechy, na kierownicy splatam dłonie,
Tej nocy tęsknię jak nigdy, za swą dziewczyną i domem.


Czy to głoC#ms po liściach pod przydrożnym zajazdem
Zepchnął mnG#mie z tej starej autostrady strasznie?
Czy to płaAcz srebrnej rzeki rozświetlonej księżycem?
Przeraża mnBie tylko to, że możesz zniknąć.


Mówią, że jeśli umrzesz w swych najskrytszych marzeniach,
Nic w twym życiu więcej nie będzie się zmieniać.
Zeszłej nocy śniłem z wywróconymi oczami,
Boskie światło zewsząd popłynęło na mnie.
Zbudziłem się w ciemnościach zlękniony i odrodzony,
Więc rzeki dno to nie było, do której wpadłem w pogoni
I to się mi nie śniło…..
Nie, nie kochanie, to przecież ty byłaś.

Więc przytul mnie mocno ile rady dasz tylko,
I obiecaj, że na zawsze będziesz moją samotną Walentynką,
Moją samotną Walentynką,
Moją samotną Walentynką.