zacykają świerszcze
na jej ziemnym grobie
jej truchło tu zginie
przyrzekam ja tobie.
Kos przeleci i wilga
nad jej niepamięcią
zakwilą zaśpiewają jako niemowlęciu:
moja wierna duszko
ziemi gruda wilgotna
jest ci już poduszką
poleżysz, tu poleżysz aż do
Zmartwychwstania
Gdy na głos wielkiej trąby
podniesiesz się sama
i będziesz wtedy jako
ci anieli w niebie
lekka biała skrzydlata
bliżej nam do ciebie...