ZbliCż się Ramono, zamknij wilgotne swe oczG7y,
Wnet smuDm7tki przeminą,G7 twe zmysły sDm7ię zbudzą wraG7z z nocą.     C 
Piękne kwiaFty miasta buciorami bywają zdeptaneG7, 
Jakże maDm7m to wyjaśnG7ić,
 Gdy nad mleDm7kiem rozpaczaG7sz, gdy nad mlekiemDm7 rozpaczasz G7rozlanym.    C    [(]  C  G7   C  [)] 


Lico czerwone, pięta spękana, twych pocałunków słodki smak,
Jak nektar go spijam zlizując cię całą do dna.
Czym się martwisz, za czym gonisz, czy o wszystko tak bać musisz się,
Moje serce jest smutne,
Kiedy widzę jak serio, jak serio traktujesz ten sen.

Wielki zamęt masz w głowie i rozróżnić nie możesz co jest prawdą, a co ci się śni,
Wciąż rozdarta jesteś między tym, czy masz zostać, czy iść.
Ogłupili cię strasznie i wmówili, że już koniec opowieści tej znasz,
Lecz czy dobrze ci z tym, przed sobą przyznaj się dziś,
No bo po co udawać i grać?

Czy naprawdę myślisz, że jesteś lepsza od wszystkich, i że od ciebie nie jest lepszy nikt,
I czy wierzysz w to, że nie masz nic do stracenia i do zyskania też nie masz nic?
Otaczasz się ludźmi i gratami zapychasz swój dom,
Nie bądź taka jak oni, lepiej zaraz Ramono,
Lepiej zaraz Ramono z tym skończ.


To jak głową w mur, albo grochem o ścianę, moje słowa nie obchodzą cię nic,
W głębi serca już wiem, że ci pomóc nie mogę, może jutro, na pewno nie dziś.
Wszystko ciągle przemija, na naszych oczach się zmienia,
Po prostu zrób co masz zrobić i już,
Któregoś dnia może wrócę i wreszcie będę dla ciebie,
Dla ciebie wypłakać się mógł.