Często w domu lewą ręką walisz mocno w chudy stół,
Niech upewnią się najbliżsi, kto jest panem, a kto wół.
Przy pomocy alkoholu rośniesz w wyobraźni swej.
Chcesz, by darzyć cię szacunkiem, by za kumpla ciebie mieć.

Gdy wyrocznia, która czuwa, wytknie czujny nos,
Na kolanach podziękujesz za zesłany los.

Znowu mocny przy kolacji będziesz chwalił życie swe,
Że najlepiej jest oburącz doić na raz krowy dwie.
Pewny raz wybranej drogi, ufny w jej widzialny sens,
Spłyniesz prosto do rynsztoka, jak zatęchły, śnięty śledź.

Gdy wyrocznia, która czuwa, wytknie czujny nos,
Na kolanach podziękujesz za zesłany los.