W powodzi włosów twoich, w rzece ust                Am Dm
kniei jak wieczór - ciemnej                         Am
wołanie nadaremne,                                  Em
daremny plusk.                                      G

Jeszcze tak w ciebie płynąc, niosąc cię tak odbitą  Am Dm
w źrenicach lub u powiek zawisłą jak łzę,           G Am
usłyszę w tobie morze delfinem srebrnie ryte,       Dm
w muszli twojego ciała szumiące snem.               G Am

Jeszcze w mroku owinę, tak jeszcze róża nocy
i mienie świat gałązka, strzępem albo gestem,
potem niemo się stoczy,
smuga przejdzie przez oczy
i powiem: nie będąc - jestem.

Albo w gaju, gdzie jesteś                           Am G C E7
brzozą, białym powietrzem
i mlekiem dnia,
barbarzyńcą ogromnym,
tysiąc wieków dzwigając
trysnę szumem bugaju
w gałęziach twoich - ptak.

Jeden dzień - a na tęsknotę - wiek,
jeden gest - a już orkanów pochód
jeden krok - a otoś tylko jest
w każdy czas - duch czekający w prochu.