Nieposkromiony żal dopada i godzi w świadomość
Coś każe biec, lecz czy wystarczy sił by zostać sobą?
Jej usta szepczą coś co dobrze znasz
Lepiej z każdą chwilą
nieprzemyślany krok pozbawił szans
Złamał co było

Dumnie tak głowę unosisz w górę
Jesteś nowy w teatrze cieni
Głodny doznań jakie niesie z sobą czas
Od zawsze niepokorny
Ronisz łzę kryształową i czystą
Tylko ona już taka jest
Blaskiem niepojętym ogarnia wszystko
Co już dawno zmieniło sens