gdzieś pośrodku fal
na bezkresu dnie
myśli samotne, błąkają się
okruchy wspomnień
fragmenty dni
wiatr z północy lodem chłoszcze je

każdy wieczór samotny zamyka dzień
ledwo tli się nadzieja, że coś zmieni się
blask księżyca ostatni ledwo zdążył na czas
na srebrnej drodze życia prawie nie widać nas

wiec dość czekania już
mchem porastam od stóp

gwiazdy spadają
mrok kołysze je
żadnej z nich nie mogę już przecież mieć
ułamek sekundy
czy cały czas
nie ma znaczenia, bo dawno zatrzymał się czas

każdy wieczór samotny zamyka dzień
ledwo tli się nadzieja, że coś zmieni się
blask księżyca ostatni ledwo zdążył na czas
na srebrnej drodze nocy prawie nie widać

nas, nie widać nas
w oceanie niebytu zamykam czas