Wróciły dziś do mnie nad ranem
jak z nieba, zgubione jaskółki
na długą niepamięć skazane
nasze dawne, zabawne pocałunki.

Te znad rzeczki, te z łąki, te z lasu,
te pośpieszne, bo nie masz już czasu,
te gorące, zdyszane,
i te senne nad ranem,
te liryczne i śliczne,
i pornograficzne,
te kradzione od żony
i te kłamstwem słodzone,
tamte z klatki schodowej i z windy,
te miętowe i te anyżkowe,
i te inne od innych,
a na końcu - te troszkę mokre od łez,
po których nie ma już śladu,
a przecież jest.