Oto jest chwila bez imienia,
Drzwi się wydęły i zgasły.
Nie odróżnisz postaci w cieniach,
W huku jak w ogniu jasnym.
Wtedy krzyk krótki zza ściany,
Wtedy w podłogę skałą
I ciemność płynie jak z rany
I w łoskot wozu ciało.
Wyrwana z ram istnienia
Chwila bez imienia
Wyrwana z ram istnienia
Chwila.
Oto jest chwila bez imienia,
Wypalona w czasie jak w hymnie.
Nitką krwi jak struną za wozem,
Wypisuje na bruku swe imię.
Wypisuje swe imię...
Wyrwana z ram istnienia
Chwila bez imienia
Wyrwana z ram istnienia
Chwila...