Jak chyżo płynie po morzu mój jacht,
Jak cudnie w żaglach słońce lśni.
Któż myślałby w taki piękny czas,
Że tam w niedoli Polska tkwi.

Za rufą sztormy, rafy, trud,
Przed dziobem czysta woda mi.
Któż myślałby w taki piękny czas,
Że tam w niedoli Polska tkwi.

To już ostatnie z tysięcy mil,
Do portu wszyscy będą szli.
Któż myślałby w taki piękny czas,
Że tam w niedoli Polska tkwi.

W niepamięć pójdzie kiedyś wielki rejs,
Zapomną ci, co poklask dawali mi.
Zapomnieć wszystko wolno nam,
Lecz nigdy, że tam w niedoli Polska tkwi.  bis