Majestatyczne kolumny stojące w uroczystych rzędach
Tak puste zaszczyty są odpowiednie dla tych
Których śmierć wymazuje całą sławę i chwałę
I zastępuje chwałę ich imieniem
Wędrując bez celu, poprzez pola wypełnione śmiercią
Zapłata jest sprawiedliwą, któż wie co przynosi nicość?
Jestem zahipnotyzowany złotym urokiem zmierzchu i słońcem chylącym się na niebie,
strasznymi cieniami drzew i grobowców...
Przeszukując własne wnętrze, starając się dosięgnąć snów
Widzę twarz wpatrzoną we mnie... tak niespokojną
Jestem zahipnotyzowany złotym urokiem zmierzchu i słońcem chylącym się na niebie,
strasznymi cieniami drzew i grobowców...
Ale nie dla tych, których większa wartość
Po śmierci ???
Ośmieliłbym się nawet powiedzieć
Że nie muszą być dla nich ludzką ręką budowane grobowce
Odkąd chwała zesłana przez los staje się ich żyjącym pomnikiem
Te szeptające cienie ... smutne, ciche polany
Ból jest odległą krainą, to cierpienie, podróżą życia...
... więc pragnę smierci